Izolacje przeciwwodne zapobiegają przeciekom do konstrukcji oraz oddziaływaniu wód gruntowych i morskich. To jaką izolację zastosujemy, zależy od rodzaju konstrukcji podziemnej, a także stopnia obciążenia wodą.

Budowa izolacji, rys. Sika

Budowa

Na dwuwarstwowy system izolacji składają się:
- zgrzewana membrana;
- taśmy uszczelniane przewodami kontrolno ‐ iniekcyjnymi.

Dwie warstwy membrany są zgrzewane w taki sposób, że dzielą chroniony element na wodoszczelne sekcje o powierzchni maksymalnej 100 m2. Pomiędzy nimi układa się warstwę pośrednią z geotekstyliów wykonanych na bazie włókien polipropylenowych (masa powierzchniowa co najmniej 500 g/m2). Zamiennie można wykorzystać matę drenażową na bazie polietylenu (tworzy się przestrzeń wymagana do badań urządzeniem próżniowym, oraz iniekcji). Jeszcze innym rozwiązaniem jest zamontowanie w membranie końcówek kontrolno‐iniekcyjnych (co najmniej 5 w sekcji). Przewody iniekcyjne łączą końcówki kontrolno‐iniekcyjne ze skrzynkami iniekcyjnymi. Montuje się je na de deskowaniach przed betonowaniem elementów, w taki sposób, aby były łatwo dostępne, gdy konstrukcja będzie już gotowa.


Dodatkowo dwuwarstwowy system izolacji można uzupełnić o taśmy uszczelniające zamontowane na stronie zwróconej do wnętrza konstrukcji. W przypadku nieszczelności, taśmy zapobiegają migracji wody w kierunku poprzecznym (między membraną a powierzchnią betonu).

Aby zapewnić funkcjonalność taśm, żeberka profilu uszczelniającego muszą być w pełni osadzone w otaczającym betonie (na całym ich przekroju).

Badania systemu

Izolacja przeciwwodna Sika może być badana w trakcie każdej fazy budowy oraz eksploatacji. Wady lub uszkodzenia mogą być lokalizowane i naprawiane na bieżąco. Badanie urządzeniem próżniowym pozwala na ocenę integralności membrany, a także szczelności zgrzewanych połączeń. Nieszczelności można wykryć, gdy:
- nastąpi spadek ciśnienia przekraczający dopuszczalną wartość;
- będzie możliwość stworzenia podciśnienia.

Sytuacje takie nie oznaczają, że sekcja wymaga iniekcji. Uszkodzona może być wewnętrzna membrana lub nieszczelny wewnętrzny zgrzew, a sekcja jako całość może pozostawać wodoszczelna. To samo dotyczy zewnętrznej membrany i zgrzewów.

System hydroizolacji trzeba poddać naprawie, tylko w sytuacji, gdy obie warstwy są uszkodzone, a woda wnika do konstrukcji.

Rozmieszczenie sekcji wodoszczelnych, rys. SikaZalecane jest dokumentowanie wszystkich przeprowadzonych badań szczelności systemu izolacji i skonstruowanie raportu uwzględniającego:
- lokalizację sekcji, końcówek kontrolno‐iniekcyjnych i skrzynek iniekcyjnych;
- badane sekcje;
- metodę badawczą;
- wyniki i ocenę;
- etapy budowy, warunki i stan konstrukcji;
- datę badań;
- podpisy osób przeprowadzających badania.

PROCEDURA KONTROLI SZCZELNOŚCI
- Mechaniczne badanie wszystkich zgrzewów pierwszej i drugiej warstwy membrany (podwójne zgrzewy badane za pomocą sprężonego powietrza, skrzyżowania T dzwonem próżniowym).
- Kontrola sekcja po sekcji, wszystkich zgrzewów i sekcji, badanie pod ciśnieniem (połączyć pompę próżniową z przyłączem kontrolnym, połączyć przyrząd pomiarowy z przyłączem iniekcyjnym, umieszczonym naprzeciwko przyłącza kontrolnego).
- Czas trwania badania: 15 min, ciśnienie: ‐ 0,5 bar, maksymalny dopuszczalny spadek ciśnienia: < 20%.

Uszczelnianie uszkodzonych sekcji

Jeśli stwierdzono przeciek, przestrzeń między dwiema warstwami membrany może być wypełniona poprzez iniekcję hydrożelu lub żywicy. Wykonuje się ją za pomocą przewodów iniekcyjnych, których końcówki umieszczone są w skrzynkach iniekcyjnych.

Źródło: Sika