Ze względu na fakt, iż we wszystkich obszarach wilgotnych i mokrych pod okładziny ceramiczne stosowane są uszczelnienia zespolone, jest oczywiste, że z powodu uszkodzeń (popękane płytki) lub w przypadku wykonania dodatkowych instalacji, istniejące uszczelnienia muszą zostać naprawione lub uzupełnione. Należy zwrócić uwagę, aby w trakcie demontażu zniszczonej okładziny nie uszkodzić znajdującej się pod nią hydroizolacji. Jeżeli zostanie uszkodzona, należy ją naprawić. Poniższa instrukcja pokazuje, jak się do tego zabrać.

Przykład 1: Uszkodzone płytki

Poprzez działanie czynników zewnętrznych może dojść do uszkodzeń w okładzinie ceramicznej np. w postaci pęknięć lub odprysków glazury. Aby podczas naprawy nie uszkodzić uszczelnienia należy starannie wykonać następujące czynności:]


Aby przy demontażu uszkodzonych płytek nie zniszczyć sąsiednich, należy ostrożnie wyciąć fugę od góry nożem lub szlifierką kątową. Ważne jest, by wykonując tę czynność nie uszkodzić powłoki uszczelniającej.


Po wycięciu spoiny należy pokruszyć zniszczoną płytkę, uderzając jej powierzchnię lekkim młotkiem. Pojedyncze kawałki płytki należy usunąć.


Po usunięciu odłamków płytki zostaje odsłonięta stara zaprawa klejowa.


Aby nowo ułożone płytki licowały ze starą okładziną należy ostrożnie zeszlifować pozostałości zaprawy klejowej do poziomu uszczelnienia przy pomocy tarczy szlifierskiej lub papieru ściernego. Po wykonaniu tej czynności i sprawdzeniu hydroizolacji pod kątem ewentualnych uszkodzeń, można rozpocząć układanie nowych płytek. W tym przypadku również niezbędne jest ostrożne postępowanie.

Przykład 2: Późniejsza instalacja rury odpływowej

Przebudowa lub wymagane uzupełnienie instalacji wewnętrznej budynku sprawiają, że konieczne staje się przebicie uszczelnienia. Dla projektanta oznacza to, że takie instalacje muszą być starannie zaplanowane, a dla wykonawcy kolejny ważny detal do uszczelnienia.

Jak w przypadku 1: uszkodzone płytki w obszarze odpływu należy ostrożnie usunąć, a zaprawę klejową zeszlifować do poziomu uszczelnienia. Ważne jest, aby strefa przejścia w warstwie izolacji umożliwiała nałożenie nowego uszczelnienia.


Na rurę odpływową należy nałożyć uszczelkę. Krawędzie uszczelki pokryć materiałem uszczelniającym.


Starannie zaizolowany przepust ma zasadnicze znaczenie dla trwałości uszczelnianej powierzchni.


Gotowy, uszczelniony przepływ. Po związaniu zaprawy uszczelniającej można przystąpić do uzupełnienia płytek. Należy zwrócić uwagę, aby szczelina między rurą a płytką została wypełniona trwale elastyczną
zaprawą fugową.

Przykład 3: Naprawa uszczelnienia zespolonego

Jeśli zachodzi konieczność naprawy istniejącego uszczelnienia zespolonego, należy starannie przeprowadzić opisane niżej czynności. Graniczący obszar musi zostać ostrożnie oczyszczony z okładziny oraz resztek zaprawy klejowej, tak aby uszczelnienie było odsłonięte i możliwa była dalsza obróbka.


Odsłonięte uszczelnienie zespolone powinno stanowić strefę ok. 10 cm, aby można było na zakładkę nałożyć jego uzupełnienie.


Uszczelnienie należy zeszlifować / zeskosować przy pomocy tarczy ściernej do zera.



Optymalnie przygotowana strefa przejściowa do wykończenia nową warstwą uszczelnienia zespolonego.


Nałożenie na zakładkę nowej warstwy uszczelnienia zespolonego na uszczelnienie istniejące np. przy pomocy kielni gładkiej.

Źródło: Poradnik Sopro, wyd. V, rozszerzone
www.sopro.pl

Opr. S. Z.