Nie od dziś mówi się o konieczności recyklingu różnego typu materiałów dla dobra środowiska naturalnego. Zagadnienie to dotyczy w zasadzie wszystkich dziedzin gospodarki, nie wyłączając budownictwa. Ponieważ popularność pianek poliuretanowych jako materiału izolacyjnego nieustannie rośnie, problem ich recyklingu będzie z czasem nabierał coraz większego znaczenia.

Nawet najdłuższy okres eksploatacji obiektów mieszkalnych, czy przemysłowych dobiega kiedyś końca. Istotną rolę odgrywa więc możliwość wykorzystania materiałów pozostałych po likwidacji takich obiektów w zgodzie z zasadami ochrony środowiska. W wypadku materiałów termoizolacyjnych problem ten jest o tyle istotny, że niska gęstość takich materiałów powoduje ich dużą objętość. Pianki poliuretanowe, dzięki długotrwałemu zachowaniu właściwości termoizolacyjnych można z powodzeniem poddawać recyklingowi wykorzystując trzy rodzaje metod.
1. Mechaniczne - polegające np. na wykorzystywaniu większych elementów demontowanych izolacji do izolacji nowych budynków i urządzeń. Możliwe jest też rozdrabnianie rozbiórkowego materiału i wyrabianiu z nich klejonych lub prasowanych płyt izolacyjno – konstrukcyjnych.

2. Chemiczne - polegające na przeprowadzaniu glikolizy pianki i wykorzystaniu glikolizatu do powtórnej syntezy poliuretanu.

3. Energetyczne - polegające z kolei na odzyskiwaniu części energii poprzez spalanie w specjalnych piecach elementów pianek nie nadających się do recyklingu materiałowego.

Na podstawie art. „Oszczędzanie energii a zastosowanie pianek poliuretanowych”. Tekst mgr inż. Józef Papiński i dr inż. Leszek Żabski, Izolacje (2/2012)

Opr. S. Z.