Wykańczanie ścian wewnętrznych za pomocą tzw. suchych tynków jest technologią coraz bardziej popularną. Przyklejanie płyt gipsowo-kartonowych nie jest skomplikowane, praca jest stosunkowo czysta, ponieważ zminimalizowane zostaje pylenie, związane ze szlifowaniem gładzi, a postęp prac – w porównaniu ze stosowaniem technologii mokrych – szybki.
Fot. Shutterstock
Wykańczanie ścian wewnętrznych za pomocą płyt gipsowo-kartonowych ma coraz więcej zwolenników. Co prawda, daleko nam jeszcze do krajów zachodnich, gdzie zużycie tego materiału jest kilkakrotnie większe, ale płyty g-k to już normalna budowlana praktyka, a nie nowinka techniczna.
Płyty można mocować na dwa sposoby: można je przykleić do ściany za pomocą gipsowej zaprawy klejowej lub osadzić na stalowym lub drewnianym ruszcie, przytwierdzonym wcześniej do podłoża. Pierwsza metoda stosowana jest częściej, chociaż – w zależności od jakości ściany, na której chcemy zastosować suchy tynk – należy wybrać właściwą metodę przyklejania: mocowanie na plackach gipsowych, klejenie płyt na styk do podłoża oraz mocowanie płyt na pasach gipsowo-kartonowych.
Trzeba też pamiętać, że nie przykleja się płyt do sufitów. Tu zamiast kleju stosuje się ruszt.
Przekrój ścianki z cegieł, wykończonej płytami g-k – przyklejanie za pomocą placków gipsowych. Rys. ATLAS
Przed przystąpieniem do przyklejania płyt gipsowo-kartonowych należy zwrócić uwagę na kilka elementów, które wpłyną zasadniczo na efekt końcowy pracy. Podłoże powinno być mocne, suche i stabilne oraz niezmarznięte. Resztki starych farb, zapraw, kurzu, brudu, i tłuszczów należy usunąć. Słabo związane fragmenty trzeba uprzednio skuć, zaś części luźne usunąć przy pomocy szpachelki. Wszystkie elementy stalowe, mogące stykać się z klejem, powinny być zabezpieczone antykorozyjnie. Gładką powierzchnię betonową należy pomalować podkładową masą tynkarską Atlas Cerplast w celu jej wzmocnienia, a podłoża chłonne zagruntować emulsją Atlas Uni-Grunt.
Przed położeniem płyt wykonać należy posadzki i instalacje podtynkowe, pamiętając by puszki rozdzielcze czy gniazda elektryczne wystawały od ściany. Wszystkie prace należy wykonywać w temperaturze powietrza nie niższej niż 5oC i wilgotności względnej w granicach od 60 do 80%. W przypadku okładania płytami ścian i sufitów, najpierw montujemy płyty na ścianach.
Płyty gipsowo-kartonowe powinny być takiej długości, jaka jest wysokość ściany, do której chcemy je montować. Grubość płyt do wyboru: 9,5 mm lub 12,5 mm. Płytę przycinamy do wysokości ściany minus 15 mm. Rozrabiamy klej gipsowy Gipsar Mocar T poprzez stopniowe dosypywanie materiału do naczynia z wodą (zgodnie z proporcjami, podanymi na opakowaniu) i mieszamy wiertarką wolnoobrotową do uzyskania jednolitej masy bez grudek. Należy przygotować taką ilość kleju, by móc ją wykorzystać w ciągu 30 minut.
Klej nanosimy na spodnią stronę płyty w postaci placków w rozstawie 30-40 cm (w pionie i w poziomie) o średnicy ok. 10 cm oraz grubości od 1,5 do 2 cm. Placki przy krawędziach płyty należy układać gęściej i powinny być one trochę węższe. W bezpośrednim sąsiedztwie otworów okiennych, umywalek, konsoli lub kominów zaprawę nanosi się w sposób ciągły. Przyklejenie i korygowanie ułożenia montowanych elementów powinno nastąpić nie później niż po 10-15 minutach od momentu nałożenia kleju (w zależności od temperatury i chłonności podłoża).
Pod dolną krawędź płyty gipsowo-kartonowej należy podłożyć kawałki płyt tak, aby szczelina dolna miała ok. 10 mm, a górna 5 mm. Ułatwia to wietrzenie pustki powietrznej oraz skraca czas wiązania zaprawy. Obłożone zaprawą płyty g-k przykłada się do ściany i lekko uderzając w łatę gumowym młotkiem, wyrównuje się je w kierunku pionowym i poziomym. W pomieszczeniach, w których manewrowanie płytą jest utrudnione (wąskie korytarze itp.) często stosuje się metodę nakładania placków na ścianę.
Fot. Shutterstock
Jeśli ściana, przeznaczona do obłożenia, ma na swym licu odchyłki do 20 mm/mb należy je zniwelować przed montażem płyt. Do niwelacji wykorzystujemy gipsowe marki kontrolne, które wykonujemy w rozstawach, wynikających z szerokości zastosowanych płyt. Średnica marek powinna wynosić 10 do 15 cm (patrz rysunek). Do montażu ściany możemy przystąpić po związaniu marek gipsowych i ponownym sprawdzeniu lica ściany. W przypadku ścian równych, starannie wymurowanych, o odchyłce do ok. 3 mm/mb można zastosować metodę klejenia płyt na cienkiej warstwie kleju gipsowego. Na ułożoną licem do podłogi płytę nakłada się stosunkowo cienką warstwę klejącą za pomocą szerokiej pacy z zębami (o grubości zębów 8 mm). Klej należy rozprowadzać wzdłuż płyt, a jego konsystencja powinna być na tyle rzadka, aby umożliwić jego równomierne rozprowadzenie w momencie dociskania płyt do podłoża.
Metodę tę stosujemy, gdy mamy do czynienia z bardzo nierównym podłożem. Wstępne wyrównanie powierzchni przeprowadzamy poprzez naklejenie pasów gipsowo-kartonowych. Pasy o szerokości 10 cm klejone są w rozstawie co 60 cm. Poziome pasy montuje się przy suficie i przy podłodze. Po związaniu kleju gipsowego, mocującego pasy płyt gipsowo-kartonowych do podłoża, kleimy płyty tak jak opisano powyżej.
EKSPERT RADZI
Dariusz Grygiel, GRUPA ATLAS
Zwykłe, szare płyty gipsowo-kartonowe można stosować w pomieszczeniach o wilgotności powietrza nie przekraczającej 70%, nie nadają się one zatem do kuchni, czy łazienek. Tam należy zastosować płyty o zwiększonej odporności na wodę, zaimpregnowane środkiem hydrofobowym. Są one zielone, bądź mają oznaczenia w kolorze zielonym. Można je stosować w pomieszczeniach o okresowo zwiększonej wilgotności powietrza (do 10 godzin) nieprzekraczającej 85%.
Etapy wykańczania połączeń płyt gipsowo-kartonowych:
Szpachlowanie. Połączenie szpachlujemy, dociskając mocno pacę do podłoża, by na powierzchni płyt – poza miejscem na spoinę – pozostało jak najmniej masy szpachlowej. Fot. ATLAS
Fot. ShutterstockWykańczanie ścian wewnętrznych za pomocą płyt gipsowo-kartonowych ma coraz więcej zwolenników. Co prawda, daleko nam jeszcze do krajów zachodnich, gdzie zużycie tego materiału jest kilkakrotnie większe, ale płyty g-k to już normalna budowlana praktyka, a nie nowinka techniczna.
 Sposób nanoszenia placków gipsowych na płytę g-k w przypadku równej ściany. Rys. ATLAS |  Sposób rozmieszczenia gipsowych marek kontrolnych w wypadku, gdy ściana ma na swym licu odchyłki do 20 mm/mb. Rys. ATLAS |
Płyty można mocować na dwa sposoby: można je przykleić do ściany za pomocą gipsowej zaprawy klejowej lub osadzić na stalowym lub drewnianym ruszcie, przytwierdzonym wcześniej do podłoża. Pierwsza metoda stosowana jest częściej, chociaż – w zależności od jakości ściany, na której chcemy zastosować suchy tynk – należy wybrać właściwą metodę przyklejania: mocowanie na plackach gipsowych, klejenie płyt na styk do podłoża oraz mocowanie płyt na pasach gipsowo-kartonowych.
Trzeba też pamiętać, że nie przykleja się płyt do sufitów. Tu zamiast kleju stosuje się ruszt.
Przekrój ścianki z cegieł, wykończonej płytami g-k – przyklejanie za pomocą placków gipsowych. Rys. ATLASPrzygotowanie podłoża
Przed przystąpieniem do przyklejania płyt gipsowo-kartonowych należy zwrócić uwagę na kilka elementów, które wpłyną zasadniczo na efekt końcowy pracy. Podłoże powinno być mocne, suche i stabilne oraz niezmarznięte. Resztki starych farb, zapraw, kurzu, brudu, i tłuszczów należy usunąć. Słabo związane fragmenty trzeba uprzednio skuć, zaś części luźne usunąć przy pomocy szpachelki. Wszystkie elementy stalowe, mogące stykać się z klejem, powinny być zabezpieczone antykorozyjnie. Gładką powierzchnię betonową należy pomalować podkładową masą tynkarską Atlas Cerplast w celu jej wzmocnienia, a podłoża chłonne zagruntować emulsją Atlas Uni-Grunt.
Przed położeniem płyt wykonać należy posadzki i instalacje podtynkowe, pamiętając by puszki rozdzielcze czy gniazda elektryczne wystawały od ściany. Wszystkie prace należy wykonywać w temperaturze powietrza nie niższej niż 5oC i wilgotności względnej w granicach od 60 do 80%. W przypadku okładania płytami ścian i sufitów, najpierw montujemy płyty na ścianach.
Gipsowe placki
Płyty gipsowo-kartonowe powinny być takiej długości, jaka jest wysokość ściany, do której chcemy je montować. Grubość płyt do wyboru: 9,5 mm lub 12,5 mm. Płytę przycinamy do wysokości ściany minus 15 mm. Rozrabiamy klej gipsowy Gipsar Mocar T poprzez stopniowe dosypywanie materiału do naczynia z wodą (zgodnie z proporcjami, podanymi na opakowaniu) i mieszamy wiertarką wolnoobrotową do uzyskania jednolitej masy bez grudek. Należy przygotować taką ilość kleju, by móc ją wykorzystać w ciągu 30 minut.
Klej nanosimy na spodnią stronę płyty w postaci placków w rozstawie 30-40 cm (w pionie i w poziomie) o średnicy ok. 10 cm oraz grubości od 1,5 do 2 cm. Placki przy krawędziach płyty należy układać gęściej i powinny być one trochę węższe. W bezpośrednim sąsiedztwie otworów okiennych, umywalek, konsoli lub kominów zaprawę nanosi się w sposób ciągły. Przyklejenie i korygowanie ułożenia montowanych elementów powinno nastąpić nie później niż po 10-15 minutach od momentu nałożenia kleju (w zależności od temperatury i chłonności podłoża).
Pod dolną krawędź płyty gipsowo-kartonowej należy podłożyć kawałki płyt tak, aby szczelina dolna miała ok. 10 mm, a górna 5 mm. Ułatwia to wietrzenie pustki powietrznej oraz skraca czas wiązania zaprawy. Obłożone zaprawą płyty g-k przykłada się do ściany i lekko uderzając w łatę gumowym młotkiem, wyrównuje się je w kierunku pionowym i poziomym. W pomieszczeniach, w których manewrowanie płytą jest utrudnione (wąskie korytarze itp.) często stosuje się metodę nakładania placków na ścianę.
Fot. ShutterstockRówne lico
Jeśli ściana, przeznaczona do obłożenia, ma na swym licu odchyłki do 20 mm/mb należy je zniwelować przed montażem płyt. Do niwelacji wykorzystujemy gipsowe marki kontrolne, które wykonujemy w rozstawach, wynikających z szerokości zastosowanych płyt. Średnica marek powinna wynosić 10 do 15 cm (patrz rysunek). Do montażu ściany możemy przystąpić po związaniu marek gipsowych i ponownym sprawdzeniu lica ściany. W przypadku ścian równych, starannie wymurowanych, o odchyłce do ok. 3 mm/mb można zastosować metodę klejenia płyt na cienkiej warstwie kleju gipsowego. Na ułożoną licem do podłogi płytę nakłada się stosunkowo cienką warstwę klejącą za pomocą szerokiej pacy z zębami (o grubości zębów 8 mm). Klej należy rozprowadzać wzdłuż płyt, a jego konsystencja powinna być na tyle rzadka, aby umożliwić jego równomierne rozprowadzenie w momencie dociskania płyt do podłoża.
Na pasach
Metodę tę stosujemy, gdy mamy do czynienia z bardzo nierównym podłożem. Wstępne wyrównanie powierzchni przeprowadzamy poprzez naklejenie pasów gipsowo-kartonowych. Pasy o szerokości 10 cm klejone są w rozstawie co 60 cm. Poziome pasy montuje się przy suficie i przy podłodze. Po związaniu kleju gipsowego, mocującego pasy płyt gipsowo-kartonowych do podłoża, kleimy płyty tak jak opisano powyżej.
EKSPERT RADZIDariusz Grygiel, GRUPA ATLAS
Szare czy zielone?
Zwykłe, szare płyty gipsowo-kartonowe można stosować w pomieszczeniach o wilgotności powietrza nie przekraczającej 70%, nie nadają się one zatem do kuchni, czy łazienek. Tam należy zastosować płyty o zwiększonej odporności na wodę, zaimpregnowane środkiem hydrofobowym. Są one zielone, bądź mają oznaczenia w kolorze zielonym. Można je stosować w pomieszczeniach o okresowo zwiększonej wilgotności powietrza (do 10 godzin) nieprzekraczającej 85%.
Etapy wykańczania połączeń płyt gipsowo-kartonowych:
 Wciskanie masy. Masę GIPSAR MAX należy wciskać pacą poprzecznie do krawędzi płyt, tak aby szczelnie wypełniła spoinę. Następnie rozprowadza się ją szeroką szpachelką na całej długości łączenia. Fot. ATLAS |  Wtapianie taśmy. W świeżo nałożonej masie GIPSAR MAX zatapiamy taśmę zbrojącą, która ograniczy możliwość pękania połączenia płyt g-k. Fot. ATLAS |
Szpachlowanie. Połączenie szpachlujemy, dociskając mocno pacę do podłoża, by na powierzchni płyt – poza miejscem na spoinę – pozostało jak najmniej masy szpachlowej. Fot. ATLAS
REKLAMA:
REKLAMA:
REKLAMA:
Polecane agencje
