Fot. FastZacznijmy od odspajania tynku od podłoża, jego bezpośrednią przyczyną może być niewłaściwe przygotowanie podłoża przed jego aplikacją lub wykonywanie prac podczas niekorzystnych warunków atmosferycznych. Bardzo często wykonawca, chcąc przyspieszyć prace dociepleniowe, nie przestrzega prawidłowych cykli technologicznych i skraca czas wysychania poszczególnych warstw układu lub prowadzi prace podczas niesprzyjających warunków, np. w czasie deszczu lub zaraz po nim, gdy podłoże jest jeszcze mokre. Jest to bardzo niebezpieczne, zwłaszcza w przypadku tynków akrylowych, które charakteryzują się bardzo wysokim oporem dyfuzyjnym, co w znacznym stopniu ogranicza ich paroprzepuszczalność. W momencie przykrycia niewyschniętej całkowicie warstwy kleju nieprzepuszczalną powłoką, wilgoć znajdująca się wewnątrz próbuje wydostać się na zewnątrz, niszcząc strukturę tynku. Proces ten pogłębia się, gdyż uszkodzona warstwa tynku umożliwia wnikanie wilgoci pochodzącej z zewnątrz, co niekiedy prowadzi do odspojenia się większych płatów tynku na całej elewacji.

Fot. Fast

Fot. Fast

Kolejnym czynnikiem, który również może znacząco zmniejszyć przyczepność tynku do podłoża, jest pominięcie warstwy sczepnej w postaci wyprawy gruntującej lub nadmierne jej rozcieńczanie obniżające skuteczność działania. Odspajanie tynku w początkowym okresie będzie jedynie pogarszało estetykę elewacji, jednak w miarę upływu czasu, kiedy wada obejmie większe obszary elewacji, uszkodzeniom może ulec również warstwa zbrojona, co może bezpośrednio wpływać na obniżenie trwałości całego systemu ociepleń.

Również zmorą naszej elewacji są wykwity i plamy. Bardzo często zastanawiamy nad przyczyną pojawiania się na niej różnego rodzaju plam i nalotów, które wpływają niekorzystnie na wygląd budynku. W zależności od rodzaju i wielkości istnieje wiele przyczyn odpowiedzialnych za ich powstanie. Do najczęściej spotykanych należą wykwity solne będące efektem prowadzenia prac elewacyjnych w niesprzyjających warunkach, przy niskich temperaturach i wysokiej wilgotności lub bezpośrednim dostępie wody gruntowej (podciąganie kapilarne) lub zaciekanie wody opadowej.

Wykwity solne to białe naloty występujące na powierzchni tynków, które w znaczny sposób obniżają estetykę elewacji, nie zmieniając jej parametrów wytrzymałościowych. Bezpośrednią przyczyną odpowiedzialną za ich występowanie jest migracja rozpuszczonych soli przez porowatą strukturę materiału na powierzchnię, gdzie się krystalizują w postaci białych nalotów. Istotny wpływ na tworzenie się wykwitów ma temperatura, wilgotność i stężenie dwutlenku węgla. Największe niebezpieczeństwo ich powstawania występuje podczas prowadzenia prac elewacyjnych w okresie jesienno-zimowym, w którym panują niskie temperatury powietrza, wysoka wilgotność oraz częste opady deszczu. Wykwity są najbardziej widoczne na ciemnych kolorach podczas bezdeszczowej pogody.