Konieczność stosowania tynków renowacyjnych wynika z długotrwałego oddziaływania wody na budynki. Po pewnym czasie doprowadza ona do zmniejszania wytrzymałości konstrukcji, znacznie pogarsza się jego termoizolacyjność, co może doprowadzić do rozwoju mikroorganizmów i grzybów. To oddziaływanie widoczne jest poprzez plamy, odparzenia tynków i farb, a nawet ich odpadanie. Renowację należy rozpocząć od usunięcia przyczyny, czyli źródeł wody i wilgoci. Wymiana samego tynku w przeciwnym wypadku będzie krótkotrwała.

Brak izolacji poziomej.

Woda może wnikać w różny sposób:

- kapilarnie przez fundament (brak izolacji poziomej); powoduje najczęściej zasolenie muru;
- działanie wody deszczowej i śniegu, wynikające z niewłaściwego lub wadliwego wykonania dachu, gzymsów, czy też sposobu odprowadzenia wody;
- brak izolacji pionowych fundamentu i cokołu, drenażu oraz niewłaściwe ukształtowanie spadku terenu wokół budynku; Woda gruntowa, spływająca w kierunku budynku wnika w dużych ilościach w ściany.

Po wykonaniu izolacji poziomej przystępujemy do wykonania specjalnych tynków osuszających i odsalających mury. Niezbędnym etapem jest dokonanie badań wilgotności oraz rodzaju i poziomu zasolenia muru.

Na podstawie otrzymanych wyników, ustalamy grubość i ilość warstw. Należy zwrócić uwagę na doświadczenie osób wykonujących tynki renowacyjne.

Skutki długotrwałego działania wody.

Często skuteczność tych tynków jest znacznie ograniczona przez następujące błędy popełniane podczas ich nakładania:

1. Niewłaściwie oczyszczony mur.
2. Nie usunięcie na wystarczającą odległość zasolonych, skutych warstw zaprawy i części cegieł.
3. Problem z prawidłowym nałożeniem szprycu:
a) pokrywanie ponad 50% powierzchni,
b) za grube warstwy,
c) problem z przenikaniem wody do tynku renowacyjnego..
4. Nakładanie pocienionych warstw tynku renowacyjnego.
5. Nanoszenie na tynk renowacyjny warstw ograniczających odparowywanie wilgoci z muru.

Co wyróżnia zaprawy Sopro wśród innych?

– 3 elementowy system dla 4 zadań (obrzutka, odsalanie, osuszanie, hydrofobizacja),
– wyeliminowanie, problematycznej w nakładaniu, warstwy szprycu,
– brak uszczelniającego działania obrzutki, co zwiększa i podwyższa trwałość działania systemu oraz ułatwia aplikację,
– zawierają naturalny tras,
– odpowiadają normie PN-EN 998-1,
– odpowiadają wytycznym niemieckiej instrukcji WTA.

Krok 1.

Podkład – obrzutka plus warstwa odsalająca i wyciągająca wilgoć z muru - Sopro SGP 185 (WTA)
- Warstwa podkładowa o szerokich porach.
- Nie wymaga szprycu, prosta w nakładaniu w porównaniu do innych (trudności z nałożeniem równej warstwy w 50% kryjącej).
- Przy wyższych nierównościach ściągnąć łatą.
- Nie wygładzać powierzchni.
- Grubość warstw 0,5 – 1 cm.

Krok 2.

Tynk renowacyjny – hydrofobowy, tworzenie strefy odparowywania - Sopro SPM 186 (WTA)
- Możliwość nałożenia tynku na Sopro SanierGrundPutz (Sopro SGP 185) po 3 dniach.
- Nanoszenie ręczne lub mechaniczne.
- Grubości warstw 1,5 – 2 cm.
- Przy grubszych warstwach nanosić etapami.

Krok 3.

Gładź renowacyjna biała – dyfuzja, estetyka oraz hydrofobizacja - Sopro SFP 187
- Wyjątkowa gładkość powierzchni
- Zalecana grubość warstwy 3 mm

Zaprawy murarskie i tynki:

System tradycyjny

Wilgoć oraz sole są wyciągane z muru przez tynk. Strefa parowania jest na powierzchni tynku. Jest ona wilgotna lub mokra, a po jakimś czasie wytrącają się sole tworząc białe naloty.

System osuszająco - odsalający

Wilgoć oraz sole są wyciągane z muru przez warstwę podkładową tynku renowacyjnego Sopro SanierGrundPutz (Sopro SGP 185). Strefa odparowania jest wewnątrz tynku. Powierzchnia tynku jest sucha, sole gromadzą się w porach tynku Sopro SanierGrundPutz (Sopro SGP 185) oraz na granicy dwóch warstw tynku renowacyjnego.



Źródło: Sopro